Waar gaat de voorstelling Derwazeens over?

Toon: Derwazeens gaat over een kind dat ziek is – of doet alsof het ziek is – en een tweede kind dat op bezoek komt en het zieke kind probeert te troosten. Ze verzinnen samen een fantasie-wereld waarin niemand ziek is.

Milan: Samen maken ze een fantasiewereld die heel troostend werkt. Ze leren niet alleen beter over de ziekte praten, maar elkaar ook beter kennen.

Esther: Het is een soort van fantasiewereld voor het zieke kindje waar ze samen in ontsnappen en in wegvluchten.

Hoe zou je de voorstelling in één woord samenvatten?

M: Energetisch. E: Liefdevol. T: Troostend.

Hoe zijn jullie omgegaan met het bestaande tekstmateriaal, geschreven door Freek Mariën in 2009?

E: We hebben de tekst eerst een paar keer goed samen gelezen en daarna in een wisselende bezetting gespeeld.

M: We zijn op een bepaald moment beginnen liedjes schrijven in de tekst. We hebben ons laten inspireren door de originele bron maar hebben nieuwe tekst toegevoegd die zich leent voor specifieke melodieën en tempo’s.

T: We besproken wat we goed vonden aan de tekst. Welke dingen we willen belichten. Welke thema’s voor ons belangrijk waren en hebben daar dan onze fantasie op losgelaten. We hebben niet gekeken hoe die voorstelling is gemaakt door Freek (nvdr: Freek maakte deze voorstelling samen met Sarah Van Overwaelle onder vzw de Nietjesfabriek in 2009). We zijn echt zelf op basis van die tekst een eigen voorstelling aan het maken.

M: De tekst heeft veel regieaanwijzingen die nogal breed geïnterpreteerd kunnen worden. Dat zijn dan de plekken waar we als makers heel vrij me aan de slag kunnen.

T: Wat we vooral gedaan hebben is die fantasiewereld die wordt opgebouwd en de setting wat geabstraheerd.

In de originele tekst, hoe wij het begrepen, zit het zieke kind in een soort van ziekenhuisseting. De tekst gaat over een kind dat echt ziek is en die getroost moet worden. In onze versie van de voorstelling kan je het ook lezen als ‘het spelen van ziek zijn’ is ook troost. Of het kan troostend werken voor het kind dat niet ziek is. Die vrijheid om onze eigen betekenis aan het werk te geven, hebben we gekregen en ook genomen.

Wat krijgen we te zien?

T: In onze versie van Derwazeens krijg je een plek te zien waar 2 kinderen, 2 vrienden elkaar ontmoeten om te spelen. Niets is wat op het eerste zicht lijkt. Decor en scenografie worden gevormd vanuit de ogen van een kind; hoe zou een kind dat maken, hoe zou het geluid maken, hoe zou hij het spelen met materiaal dat het zomaar vindt.

M: Een beeld dat steeds groter en breder zal worden, dat meer elementen zal krijgen. Hoe kunnen we figuren en objecten tevoorschijn toveren en terug laten weggaan?Het wordt een soort knutselachtige esthetiek.

E: Ik zie het als een soort van vogelnest dat als bed kan gebruikt worden. Iets abstract waar je meerdere richtingen mee op kan.